Al toen ik op de middelbare school zat - ik deed gymnasium alfa - had ik een voorliefde voor Griekse mythologie. Tijdens mijn studie Theaterwetenschap volgde ik een specialisatie Theater van de Oudheid en ook daarin speelde de mythologie uiteraard een grote rol, net als in andere kunstvormen waarin ik me later ben gaan verdiepen.
De mythen bleven me fascineren, en aspecten ervan doken altijd wel weer ergens op.
Na die eerste titel volgden er meer: inmiddels heeft Orlando een hele reeks van dit soort hervertellingen van Griekse mythen, allemaal vanuit vrouwelijk perspectief geschreven.
De tweede roman die ik vertaalde was Elektra, eveneens geschreven door Jennifer Saint en al even leuk om te vertalen.
Inmiddels heb ik de smaak te pakken!
In juni 2023 is bij Orlando weer een nieuw deel in de reeks verschenen: De schaduw van Perseus, ook weer door mij vertaald. Deze roman is geschreven door Claire Heywood en opnieuw wordt het bekende verhaal geschreven vanuit de beleving van de vrouwen in plaats van de mannen. Een verfrissende benadering waardoor je op een heel nieuwe manier gaat kijken naar mythen die je dacht te kennen.
In november 2023 was het de beurt aan Klytaimnestra, geschreven door Costanza Casati, die het sterke karakter van deze koningin nu eens niet als iets negatiefs beschrijft. In dit boek is ze een sterke, strijdlustige vrouw met duidelijke beweegredenen die je als lezer maar al te goed begrijpt. De Trojaanse Oorlog wordt ineens vanuit een heel andere invalshoek benaderd!
Nadat ik in de huid van Klytaimnestra ben gekropen, maakte ik een uitstapje naar Ithaka, waar Claire North me de Odyssee vanuit vrouwelijk oogpunt liet bekijken. Niet alleen is Penelope in dit boek helemaal niet de zwakke vrouw die smachtend wacht tot haar man eindelijk eens thuiskomt, terwijl alle 'vrijers' naar haar hand dingen, maar bovendien wordt het verhaal geestig verteld door een heerlijk vileine Hera.
Ik had Penelope nog maar net achtergelaten in Ithaka of het werd alweer tijd voor een andere sterke vrouw, die me altijd geïntrigeerd heeft: Medea. Net als bij de andere Griekse mythen kende ik het verhaal van Jason en het Gulden Vlies eigenlijk alleen vanuit het stoere, gewelddadige mannelijke perspectief. Rosie Hewlett heeft er een meeslepende historische avonturenroman van gemaakt, over liefde, moord en magie en over een van de machtigste en meest verguisde vrouwen uit de Griekse mythologie.
En er staan alweer nieuwe titels op de planning: de reeks 'mythologische hervertellingen' van Orlando bevat boeken van Madeline Miller, Margaret Atwood, Jennifer Saint en Claire Heywood en ook de komende tijd zal ik me bezighouden met de vertaling van een aantal daarvan. Na Medea heb ik Hera onder mijn hoede genomen (die ik al een beetje miste na mijn vertaling van Ithaka), en ik kijk nu alweer uit naar de sterke vrouwen die ik daarna ga ontmoeten. De Olympos heeft vanaf nu in elk geval een heel ander uitzicht voor mij!